Cornick Nicola Przeklety dwor

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

nagle bardzo ponurym głosem Guy. - Jest pani nad�
zwyczaj uparta, panno Sheridan.
- Kiedy mówiłam, że było przyjemnie, chodziło mi
206
o jazdę na sankach, milordzie - oznajmiła Sara, pa�
trząc mu prosto w oczy.
- A... reszta?
- Myślę - zaczęła cicho Sara, zerkając na pięknie
ośnieżone konary - myślę, że... ta reszta nie jest dobrą
podstawą do małżeństwa...
- Nie zgodzę się z panią. Jest bardzo ważna, choć
liczą się też inne rzeczy. Na przykład takie samo na�
stawienie do życia czy wspólne upodobania.
Sara westchnęła w duchu. Nastawienie, upodoba�
nia. .. A co z uczuciem? Gdzie miejsce na miłość? Jak�
że więc przyjąć jego oświadczyny? Miała rację, nie
godząc się na to małżeństwo. Postąpiła bardzo roz�
sądnie. Tylko dlaczego zamiast radości odczuwa smu�
tek i chce jej się płakać?
- Ja pragnę, by mój przyszły małżonek miał jeszcze
kilka innych cech - powiedziała szybko, trochę zbyt
porywczo. - Musi być człowiekiem godnym zaufania.
Ogromnie ważna jest też obopólna szczerość, prawdo�
mówność...
Twarz Guya pojaśniała.
- Zwięte słowa, panno Sheridan, święte słowa!
A więc, co pani robiła wczoraj o północy w Folly
Tower?
Sara, o dziwo, wcale nie poczuła się rozdrażniona
jego pytaniem.
- Zatem szuka pani zalet, których brak pani samej?
Było to stwierdzenie bardzo obcesowe. No tak, cały
207
Guy, pomyślała smętnie Sara. Niby gładki i uprzej�
my, a jednocześnie potrafi być tak bezwzględnie
szczery.
- Dobrze więc - powiedziała z westchnieniem. -
Poszłam do Folly Tower spotkać się z panną Meredith.
- No tak - mruknął Guy, wkładając ręce do kie�
szeni. Jego twarz była nieprzenikniona. - Czyli mie�
liśmy słuszność z Greville'em, że bajeczkę o bezsen�
ności wymyśliła pani na nasz użytek?
- Lordzie Renshaw, to nie tak - zaprotestowała ży�
wo Sara. - Po prostu nie uznałam za stosowne wta�
jemniczać wszystkich w moje sprawy. Nawet Amelia
nie miała pojęcia, po co idę do Folly Tower. O pannie
Meredith dowiedziała się, kiedy byłyśmy już o krok
od wieży.
- No dobrze. A proszę mi łaskawie powiedzieć, jak
panna Meredith skontaktowała się z panią?
- Przysłała mi liścik.
- Można wiedzieć, kto go doręczył?
- Można - burknęła niechętnie Sara. - Doręczył
go Tom Brookes, dawny koniuszy mego ojca, teraz
ogrodnik. Panna Merdith prosiła o spotkanie w Folly
Tower o północy.
- Ale panny Oliwii tam nie było?
- Sam pan widział, że panny Meredith tam nie było
- odparła cierpko Sara. - Był za to ktoś inny.
- Tak... - powiedział z zadumą Guy, spoglądając
na szczyt Folly Tower. - Pogłoski o tym, że panna Me-
208
redith będzie w Folly Tower, krążyły po całym Blanch-
landzie. Napastnicy także musieli je słyszeć.
- Prawdopodobnie tak.
- Pani nie wie, kim byli ci napastnicy?
- Ależ skąd!
- A może pani czegoś się domyśla?
- Dlaczego pan mnie przesłuchuje, lordzie Ren-
shaw? Jakim prawem?
- Po prostu sprawdzam pani prawdomówność.
I choć chwilowo zdecydowała się pani być wobec
mnie szczera, jestem przekonany, że ukrywa pani coś
przede mną - wyjaśnił ze spokojem Guy, nie spusz�
czając oczu z zarumienionej twarzy dziewczyny. -
Proszę powiedzieć, panno Sheridan, czy nie odnosi pa�
ni wrażenia, że i ten liścik, i te pogłoski miały napro�
wadzić kogoś na fałszywy trop?
Sara zastanowiła się przez chwilę, po czym odpo�
wiedziała bardzo powoli, starannie dobierając słowa.
- W świetle tego, co się stało... myślę, że tak chyba
musiało być, milordzie.
- A co pani sądzi o tym nagłym pojawieniu się lor�
da Lebetera? Wczoraj o północy w tym lesie nie bra�
kowało spacerowiczów, prawda?
Sara z ulgą zauważyła, że zbliżają się już do pod�
jazdu.
- Lord Lebeter podobno cierpiał na bezsenność...
- W Blanchlandzie wybuchła prawdziwa epidemia
bezsenności - stwierdził Guy z uśmiechem, kiedy
209
podchodzili już do frontowych drzwi. - Panno Sheri-
dan, czy pani nadal będzie szukać panny Meredith?
- Nie - odparła Sara głośno i wyraznie, zgodnie
z prawdą. - Będę czekać, aż ona ponownie skontaktuje
się ze mną. Pan wybaczy, milordzie, ale muszę teraz
jak najszybciej doprowadzić do ładu moje ubranie.
- Gratuluję, panno Sheridan! Udało się pani nie po�
wiedzieć ani jednego kłamstwa.
Odszedł, pozostawiając ją stojącą bez ruchu na żwi�
rze podjazdu. Czuła ulgę, jednocześnie jednak trapiło
ją poczucie winy, które po chwili znikło. Nie miała
pojęcia, jak dalece Guy wtajemniczony jest w całą
sprawę, była jednak głęboko przekonana, że sprytny
lord wyciągnie z niej wszystkie informacje. A między
Bogiem a prawdą, to jego można było oskarżyć
o ukrywanie prawdy. Dotychczas nie pisnął ani sło�
wem, że na własną rękę szuka panny Meredith.
Sara pomknęła na górę jak strzała, aby żadne cie�
kawskie spojrzenia nie zanotowały, w jakim stanie jest
jej ubranie. W końcu korytarza kilka służących gorli�
wie odkurzało sprzęty i szorowało zapuszczoną po�
sadzkę. Słychać było donośny głos lady Fenton, udzie�
lającej wskazówek i sprawiedliwie rozdzielającej na�
gany i pochwały. Sarze udało się niepostrzeżenie do�
trzeć do swego pokoju, z którego nie ruszała się, do�
póki nie zadzwoniono na lunch.
Po lunchu wystąpiono z petycją do lady Fenton, aby
zaniechała na jakiś czas szaleństwa porządków i wy- [ Pobierz całość w formacie PDF ]

download ^ pobieranie ^ pdf ^ do ÂściÂągnięcia ^ ebook

Pokrewne