[ Pobierz całość w formacie PDF ]

ści żołądkowo-jelitowe. Dr Wolfgang Lutz, który przez wiele lat badał te zależności, doszedł do
wniosku, że nadmierne pobudzanie trzustki poprzez dostarczanie w pokarmie zbyt dużej ilości wę-
glowodanów prowadzi do zaburzenia wydzielania również innych hormonów.
JELITO GRUBE
J
E
L
I
T
O
G
R
U
B
E
Jelito grube człowieka ma około 110-120 cm długości. To w nim odbywa się absorpcja wody oraz
sodu i składników mineralnych. Jelito grube składa się z jelita ślepego z wyrostkiem robaczkowym,
okrężnicy, która dzieli się na wstępnicę, poprzecznicę, zagięcie wątrobowe i śledzionowe, zstępni
cę i esicę. Jelito grube w odróżnieniu od jelita cienkiego, nie ma kosmków, a kończy się odbytnicą.
Bardzo ważną częścią jelita grubego jest zwieracz krętniczo-kątniczy, bez którego niemożliwy był-
by prawidłowy proces trawienia i przyswajania treści pokarmowych jeszcze w jelicie cienkim, bo-
wiem zwieracz ten reguluje proces transportu treści pokarmowej i produktów przemiany materii.
Zapewne słyszeliście nieraz, że ktoś cierpi na zaburzenie perystal-tyki \ein. To właśnie zdarza
się bardzo często przy nieprawidłowym odżywianiu, a zwłaszcza przy przyjmowaniu nadmiernych
98
ilości pokarmów węglowodanowych o dużej objętości, zwłaszcza roślinnych w stanie surowym lub
półsurowym.
Największym gruczołem naszego organizmu, którego masa może dochodzić do 1600 g, jest wą-
troba. Ten bardzo ważny organ wytwarza przede wszystkim żółć, ale również odpowiada za gro-
madzenie i uwalnianie węglowodanów, wytwarzanie białek osocza, jak również neutralizuje sub-
stancje trujące i szkodliwe, na przykład alkohol. W przypadku zatrucia np. oparami trujących sub-
stancji, to wątroba będzie organem, który starając się o detoksykację tych substancji ucierpi naj-
bardziej.
Często, zwłaszcza w początkowym okresie stosowania diety pozbawionej warzyw, owoców
i produktów mącznych dochodzi do zaparć i zatwardzeń. To normalny objaw wynikający z tego, że
spożywamy mniej pokarmów zawierających błonnik i wodę, a zatem objętość masy pokarmowej
w jelitach poważnie maleje. Ruchy robaczkowe (perystaltyka) jelit w organizmie człowieka nigdy
nie były dostosowane do trawienia pokarmów w takich objętościach, jakie proponuje większość
współczesnych diet. Przecież kalafior zawierający minimalne ilości składników odżywczych, sku-
tecznie wypełnia żołądek i jelita. Błonnik pokarmowy odgrywa pewną rolę w funkcjonowaniu prze-
wodu pokarmowego, choć niewątpliwie błonnik jest dla niego balastem, a przecież trawienie po-
winno być procesem jak najbardziej efektywnym. Jednak produkty zawierające duże ilości błonni-
ka pobudzają wydzielanie śliny, soków żołądkowych i enzymów trawiennych, są naturalnym rezer-
wuarem wody, a także, co najistotniejsze, wiążą trucizny i zanieczyszczenia. To właśnie żywność
bogata w błonnik nie dopuszcza do przyswajania wielu szkodliwych substancji, łącznie z metalami
ciężkimi i azotem.
W przypadku żywienia optymalnego te funkcje błonnika nie odgrywają większej roli i osoby na
diecie optymalnej mogą się bez niego obejść. Regularne wypróżnianie  raz dziennie  bez naj-
mniejszych sensacji, zatwardzeń, rozwolnień to cecha żywienia ubogowęglowodanowego. Jednak
wcale nie trzeba przy tym unikać produktów bogatych w błonnik, bowiem zazwyczaj zawierają one
niewielkie ilości węglowodanów. Jabłko na kolację jeszcze nikomu nie zaszkodziło, zwłaszcza gdy
będzie to jedyny pełnowęglowodanowy posiłek w ciągu doby. Zadziała jak miotła wymiatająca
wszystkie resztki pokarmowe z całego dnia.
Pytanie o zależność pomiędzy stanem zdrowia człowieka a sposobem jego odżywiania jest tak
stare jak sama medycyna. Związki pomiędzy zdrowiem i chorobą a tym, co i w jakich proporcjach
spożywamy, są oczywiste. O sprawach żywienia i leczenia odpowiednim pożywieniem pisali Ary-
stoteles, Pitagoras, Asklepiades i Hipokrates. Niestety, starożytni Grecy, których nauki musiały wy-
starczać przez około piętnaście stuleci za całą wiedzę medyczną ówczesnego świata, nie potrafili
podzielić  materii" (jak uniwersalną substancję odżywczą nazwał rzymski uczony Celsus) tak, jak
potrafimy to zrobić dziś. I dlatego żywienie człowieka jako dyscyplina naukowa zajmując się współ-
zalez
nościami między pokarmem, jaki przyswaja człowiek, a jego organizmem zaistniało dopiero
w XX wieku.
Spożywanie niewłaściwych i niewłaściwie dobranych pokarmów wywołuje ciężkie choroby prze-
wodu pokarmowego i ogólny rozstrój organizmu prowadzący często nawet do śmierci. Dieta czło-
wieka kształtowała się w toku jego trwającej około miliona lat ewolucji i dlatego to, co jemy i z czym
jemy, nie jest dla nas obojętne. Mimo ogromnej tolerancji i zdolności adaptacji nasz organizm cza-
sem protestuje, co objawia się epidemią współczesności  chorobami pochodzącymi z autoagre-
sji. Połączenie na talerzu takich produktów jak cukier, lub skrobia, białko i tłuszcz jest  wynalaz-
kiem" ostatnich stuleci i ludzkie mechanizmy trawienia nie są w stanie sobie z nimi poradzić. A
ą-
czenie bowiem w jednym posiłku na przykład węglowodanów i tłuszczu w takich samych propor- [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

forum-gsm.htw.pl