Regine Pernoud Ryszard Lwie Serce

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

i Ryszardem. Przede wszystkim pojawił się problem małżeństwa tego ostatniego. Jego narzeczona
Adelajda dawniej należała do dworu w Poitiers, a od siedmiu lat przebywała na dworze angielskim.
Dlaczegóż nie zawrzeć małżeństwa przewidzianego w układach z Montmirail? Królowi Francji,
którego zdrowie wciąż szwankowało, zależało na zapewnieniu przyszłości dzieciom. Gdy
Plantagenet powrócił do Rouen, zastał tam legata papieskiego, Piotra z Saint-Chrysogone, wyraznie
żądającego tego związku. Faktem jest, że ociąganie się króla, który tak się spieszył z ożenkiem
starszego syna Henryka, mającego wówczas siedem lat, z trzyletnią spadkobierczynią, było
podejrzane. Zabiegi w tej sprawie papieża Aleksandra III za pośrednictwem legata wynikały z
próśb Ludwika VII, było to oczywiste. Henryk II poprosił o zwłokę i uzyskał ją, lecz musiał
zdecydować się na spotkanie z królem Francji w Ivry 21 września. Uzgodniono, że ślub się
odbędzie i że Adelajda otrzyma w posagu hrabstwo Berry, a posag jej siostry Małgorzaty z Francji
- Vexin - zostanie jej oddany, tak jak król Anglii tego żądał.
Podczas tego spotkania obaj królowie wspólnie postanowili, podjąć krzyż - wyprawę
krzyżową. Wiadomości dochodzące z Ziemi Zwiętej były niepokojące, i to nie tylko z powodu
trzęsień ziemi, zwłaszcza w Syrii. Wiadomo że kilka lat wcześniej, 29 czerwca 1170, słynne mury
Antiochii zostały doszczętnie zburzone i że uległy również zniszczeniu Damaszek i Trypolis.
Większe znaczenie, zwłaszcza dla Franków, miała inna wiadomość z Ziemi Zwiętej: o stanie
zdrowia młodego króla Baldwina IV, który zaraził się trądem.
Temat małżeństwa Adelajdy powracał regularnie w dyskusjach między królem Francji i
królem Anglii. Ryszard starał się nie narzucać swej woli w żadnym kierunku, chociaż wiadomo, że
parę razy zamyślał o innych kandydatkach. Pozwala to sądzić, że wcale nie zależało mu na młodej
Adelajdzie.
Również z powodu małżeństwa wybuchnąć miały nieporozumienia i walki między
Ryszardem a Henrykiem Młodym. Raul z D�ols, jeden z ważnych wasali królestwa Plantagenetów,
zmarł w Ziemi Zwiętej w roku 1176, a spadkobierczynią została jego trzyletnia córka Denise.
Zgodnie z prawem feudalnym członkowie rodziny powinni byli oddać ją pod opiekę Henryka II.
Odmówili jednak tego, ufortyfikowali zamek w D�ols i w końcu Henryk powierzył zadanie
postraszenia ich nie Ryszardowi, który był ich prawowitym panem, lecz Henrykowi Młodemu.
Udało mu się zawładnąć Chateauroux, lecz nie znalazł tam małej Denise. Rodzina ukryła ją,
obawiając się porwania. Zdobycie Chateauroux okazało się więc bezskuteczne i nie przyczyniło się
do zażegnania nieporozumień między braćmi. Czy wynikało to z polityki Henryka II? Nie można
wykluczyć takiej hipotezy. Z biegiem czasu umacniała się w nim skłonność do despotyzmu, a
doświadczenie utwierdzało zasadę jego rządzenia, którą miał w przyszłości sformułować
Machiavelli: skłócać, by panować.
Dalszy ciąg wydarzeń miał pokazać, że Henryk Plantagenet stosował tę zasadę. Zajął się
sam sprawą Denise i uzyskał obietnicę od pana La Chatre, że zostanie wydana za jednego z jego
baronów, Baldwina z Revers, z lennem Chateauroux jako posagiem. Być może Ryszard miał
osobiste zamiary dotyczące dziewczynki i jej posagu; być może miał takie zamiary jego ojciec, gdy
nieoczekiwana śmierć Alicji z Maurienne, obiecanej Janowi Bez Ziemi, zniweczyła jego plany.
Liczne inne mariaże i dziedziczenia miały też miejsce w tym okresie. Niektóre jako wynik
tragedii. Było tak w przypadku hrabiego La Marche, Audeberta, wasala księstwa Akwitanii, który
pewnego dnia przyłapał swoją żonę zwaną Marquise z pewnym rycerzem. Wściekły rzucił się na
niego i zabił go, a żonę wypędził. Pozostał samotny z synem, lecz ten wkrótce umarł. Audebert
opuścił wtedy swe hrabstwo i podjął pielgrzymkę do Ziemi Zwiętej. Gdy wrócił, postanowił rozstać
się z życiem, a ziemie swe przekazał Henrykowi II. Odbyło się to uroczyście w opactwie
Grandmont wobec arcybiskupa Bordeaux i biskupa Poitiers. Wiadomo, że opactwo Grandmont
cieszyło się względami Henryka II, który z biegiem lat przebywał w nim coraz chętniej i coraz
częściej. Zawarto transakcję: hrabstwo sprzedano za 5000 srebrnych marek, 20 mułów i 20
rumaków. Wywołało to sprzeciw Lusignanów, nie pomijających żadnej okazji do protestu. Chcieli
oni, by zrzeczenie się hrabstwa nastąpiło na ich rzecz.
Sądy Bożego Narodzenia w Angers w roku 1177 zwołał Henryk II w atmosferze pokoju.
Były okazałe i uświetnione obecnością trzech synów króla.
Ryszard, okryty właśnie chwałą w Poitou, tym razem w całkowitej zgodzie z ojcem,
chwycił za broń przeciw hrabiemu Vulgrinowi z Angouleme, a następnie przeciw jego
sprzymierzeńcowi Aymarowi z Limoges. Biorąc przykład z samego Henryka II, Vulgrin wynajął
kilka oddziałów Brabantczyków, którzy pustoszyli kraj. Angażowanie najemników wyprzedzało o
dwieście lat podobne praktyki, które miały być przyczyną katastrofy wsi francuskiej podczas wojny
stuletniej. By przeciwdziałać ich grabieży, biskup Poitiers, Jan z Bellesmains, zebrał ponownie
oddziały ochotników, które wzmocniwszy oddziały Ryszarda wycięły w pień najemników w
pobliżu Barbezieux. W końcu hrabia Poitiers otoczył i zdobył zamek w Limoges, a następnie
podążył do ojca, przebywającego w Berry. Henryk II odbył właśnie w Gracay spotkanie z [ Pobierz całość w formacie PDF ]

download ^ pobieranie ^ pdf ^ do ÂściÂągnięcia ^ ebook

Pokrewne