[ Pobierz całość w formacie PDF ]

wygraną Buz
ka.
Voort westchnął ciężko.
- Jesteśmy kilkaset metrów od moich kwater. Może porozmawiamy tam? - Zszedł z
kładki na pobliską platformę repulsorową, a Buz
ka za nim.
- Twój głos nie jest już tak brzęczący jak kiedyś. To nowy implant?
- Tak, to nowszy model. Dziekan wydziału matematyki nalegał... Według niego
straszyłem tym brzęczeniem studentów czy coś w tym stylu.
Zeszli z platformy na najniższym poziomie. Buz
ka rozejrzał się dookoła po
sfatygowanych od upływu lat budynkach. Zatrzymał wzrok na dobrotliwie
wyglądającym
droidzie nadzorczym, okrągłym i nieruchomym, stojącym na rogu ulicy jak ciemny
posąg.
- Lubisz swoją pracę?
Voort zastanowił się chwilę, zanim odpowiedział:
- Czasami.
- Ach, tak...
- A co u ciebie? Jak ci się podoba na emeryturze?
Buz
ka uśmiechnął się, ale raczej ponuro niż radośnie.
- Kiedy skończyła się wojna Jacena Solo, prawie każdy oficer, który nie potępił
go na początku jego kariery, został... zwolniony. Naprawdę, nie nazwałbym
tego emeryturą...
- Cóż, w takim razie jak brzmi określenie na takie pozbycie się kogoś, ale nie
przez zabójstwo ani aresztowanie?
- Emerytura?
Strona 11
Aaron Allston - Cios łaski
- No właśnie. A co u twoich bliskich?
- Dia świetnie sobie radzi. Jest teraz głównym trenerem i partnerką firmy
transportowej, w której wykupiła udziały. Ostatnio często bywa w
holowiadomościach
w związku z gorącym tematem powstań niewolników w całej galaktyce. Adoptowałem
również Adrę, teraz to także moja córka. Ma szesnaście lat i chodzi na randki;
gdybym nie wyłysiał, byłbym pewnie teraz siwiutki jak gołąbek, ale to dobry
dzieciak.
Voort chrząknął ze zrozumieniem. Tak naprawdę nie interesowały go wcale te
wszystkie pierdoły, ale więz
, jaka go łączyła ze starym przyjacielem - nieważne,
ile ich teraz dzieliło - kazała pytać o tego typu rzeczy.
Szli w milczeniu, dopóki Voort nie wskazał budynku, w którym mieszkał -
przysadzistego, trzypiętrowego bloku. Nie wzięli turbowindy, wjechali na
pierwsze
piętro po schodach i Voort zaprosił Buz
kę do swojego mieszkania. Jego gość
powiesił swój płaszcz, a kiedy zdjął kapelusz, okazało się, że jego głowa jest
tak samo łysa, jak ją Voort zapamiętał. Ubranie też nosił takie jak zawsze -
czarne, drogie, ale proste i skromne.
Voort szybko oprowadził Buz
kę po sypialni, biurze, kuchni i salonie. Jego
przyjaciel wygłaszał w odpowiednich chwilach uprzejme uwagi na temat
funkcjonalnej
prostoty wnętrz, a potem spędził kilka chwil na poszukiwaniu pluskiew i
holokamer. Kiedy skończył, wrócili do salonu. Tam Buz
ka rozsiadł się na kanapie
i przyjął wystudiowaną pozycję, jakby pozował do reklamy ubrań.
- Zbieram znów naszą ekipę - oznajmił.
Voort opadł na fotel nieco mniej zgrabnie, ale za to szybciej, niż zamierzał.
- Mówisz o Widmach? - Spojrzał na Buz
kę z niedowierzaniem. -Kiedy Bhindi Drayson
powiedziała mi, że zostałeś zdemobilizowany, zabrzmiało to, jakby przywódczyni
Sojuszu Daala miała w rozwiązaniu tej eskadry osobisty cel...
Buz
ka pokiwał głową.
- Bo tak było. Pomijając już fakt, że nie ominęła mnie zorganizowana przez Daalę
czystka, ta zołza nie omieszkała się pozbyć wszystkich agentów działających
na własnych zasadach - nie, żebyśmy tak naprawdę jakieś mieli...
- W takim razie co takiego wydarzyło się w ciągu tych trzech lat, że Widma
zostały nagle oczyszczone z zarzutów i zamierzasz znów zebrać zespół?
Buz
ka uśmiechnął się konspiracyjnie.
- Nie zostały. Ale rzeczywiście zbieram znów zespół... tyle że rząd nie ma o tym
bladego pojęcia.
Voort zmrużył podejrzliwie oczy.
- Nic z tego nie rozumiem. Chcesz zebrać Widma bez pozwolenia i wiedzy rządu?
Zamierzasz zostać... piratem?
Buz
ka wyszczerzył zęby w uśmiechu.
- No, nie do końca. Co wiesz o Boracie Maddeusie?
- Od trzech lat pełni stanowisko szefa Służb Bezpieczeństwa Galaktycznego
Sojuszu, włącznie z wywiadem. Zastąpił Belindi Kalendę, kiedy została usunięta [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

forum-gsm.htw.pl