Sandemo Margit OpowieĹci tom 10 GDZIE JEST TURBINELLA

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

mam wrażenie, że dużo, dużo dłużej - rzekła z uśmiechem.
- Rzeczywiście. Wprawdzie mieliśmy pewne złe do�
świadczenia na polu wzajemnego wychowania, ale spo�
ro się o sobie dowiedzieliśmy, a nadmiar wrażeń nie po�
zwala usnąć.
Wsunął się pod koc.
- Wydaje mi się, że jakoś sobie radzimy - powiedziała
71
niepewnie - to znaczy, no wiesz, wspólny pokój i wspól�
ne spędzanie czasu... - przerwała zagubiona.
- Nie spodziewałem się, że pójdzie tak dobrze -
stwierdził Alfred ku wielkiej radości Sary. - Teraz nie
zgodziłbym się mieć na twoim miejscu kogoś innego.
Czyżby to znaczyło, że Alfred nie wyobraża sobie in�
nej dziewczyny u swego boku, pomyślała podekscyto�
wana, ale on szybko pozbawił ją złudzeń, mówiąc:
- Jesteś rozsądną osobą. Nie mam z tobą żadnych
kłopotów, dotrzymujesz naszej umowy, co bardzo cenię.
- Dziękuję - odpowiedziała mocno zawiedziona.
Zgasło światło. Fale jednostajnie, nieprzerwanie uderza�
ły o brzeg. Czasami napływała większa, bo słyszeli jakby
wybuch armatni, kiedy rozbijała się na piaszczystej plaży.
Elden przerwał ciszę.
- Ni e wiemy, czy twój wuj wspominał cokolwiek
o tobie temu człowiekowi. Twoje nazwisko jest raczej
rzadko spotykane. Czy masz może jakieś przezwisko
lub drugie imię?
- Margrethe.
- Jeśli on będzie w pobliżu, tak będę się do ciebie
zwracał. Postaram się jednak tego unikać.
- Dobrze, rozumiem.
Sarze podobała się barwa głosu Alfreda. Słysząc ten ni�
ski głos, ożywiała się jak dziecko, któremu podano pyszny
deser. Ze też takie porównania przychodzą jej do głowy!
- Dobrze, że ty nie musisz zmieniać imienia - zaśmia�
ła się nerwowo Sara. - Przyzwyczaiłam się do Alfreda
i uważam, że to imię do ciebie pasuje.
- Dziękuję - odparł zadowolony i lekko zdziwiony.
Sara nie odzywała się przez chwilę.
- Powiedz, czy jak twoi rodzice odeszli, miałeś podob�
ne jak ja odczucia? Najstarszy w rodzinie... Człowiek nie
72
jest w stanie sprostać sytuacji, to takie trudne...
- Chyba tak.
- Odczułam to tym bardziej po śmierci wuja H&ko-
na. Ty masz jeszcze kogoś, kim możesz się zająć, ja zo�
stałam zupełnie sama.
- Ale pewnie będziesz miała własne dzieci.
- Wątpię. Mam same przykre doświadczenia w spra�
wach miłosnych, więc chyba już się nigdy nie zakocham.
Wciąż widziała przystojnego, cudownego Erika. Jed�
nak myśl, że mógłby być ojcem jej dzieci, wydała się Sa�
rze zupełnie absurdalna. Wiedziała, że to inne dzieci ma�
ją do Erika większe prawo.
- Myślę, że Torii na pewno by się tu podobało. Szko�
da, że jej nie zabraliśmy. Jeśli te widoki nie wyrwałyby
jej z apatii, to już chyba żadne inne.
Alfred nie poprawił Sary, gdy powiedziała zabraliśmy".
- To prawda - przyznał i mówił dalej z bólem w gło�
sie, jakby zapominając, że dopiero rozmawiali o siostrze:
- Mały Geir był wspaniałym chłopcem. Nigdy się nie po�
godzę z jego odejściem.
W ciemności, plącząc się w sieci moskitiery, Sara od�
nalazła jego dłoń i ujęła w swoją.
- Teraz przypominam sobie artykuł w gazecie właś�
nie o tym wypadku. Donoszono o kierowcy-szaleńcu,
który przejechał dwoje dzieci, prawda?
k(
^ Tak.
- Alfredzie, to przerażające.
Delikatnie uwolnił rękę.
- Saro, śpij dobrze - usłyszała na koniec, a głos, ja�
kim to powiedział, był nadspodziewanie łagodny.
Następnego dnia przy śniadaniu zdarzyło się coś nie�
oczekiwanego. Gdy weszli do jadalni, mężczyzna, któ-
73
rego śledzili, już tam był. Nie zwracali na niego uwagi,
a Alfred usiadł tak, by móc obserwować jego stolik. Ze
swoich miejsc widzieli plecy rzekomego Tangena, a od�
ległość, jaka dzieliła ich stoliki, była na tyle duża, że bez
obaw mogli prowadzić rozmowę, nie będąc słyszani.
Obserwowali natomiast sposób, w jaki ów człowiek od�
nosił się do Bogu ducha winnych młodych kelnerów.
Mężczyzna zabrał ze sobą z Norwegii kawę i inne arty�
kuły spożywcze.
- I to jest rzekomo wytrawny turysta! - rzekł z prze�
kąsem Alfred.
Sara tylko pokiwała głową.
Po kilku minutach Alfred znów się odezwał: [ Pobierz całość w formacie PDF ]

download ^ pobieranie ^ pdf ^ do ÂściÂągnięcia ^ ebook

Pokrewne